'De Kunst van het Verdwalen' (The Art of Getting Lost)'

Beelden die we vormen om ons in tijd en plaats te oriënteren, zowel fysiek als mentaal. Je zou het landschappen kunnen noemen in de brede betekenis van het woord. De ervaring en de magie van een plaats spelen een grote rol: architecten noemen zo een plaats de 'genius loci'. Ik geloof sterk in het scheppend vermogen van zo een plaats, een plaats die we een betekenis willen geven, om vat te krijgen op de dingen rondom ons. Een utopisch streven want je botst voortdurend op grenzen, de onmogelijkheid om je omgeving te vatten. Het schilderij zie ik als een metafoor van die utopie, een zelf gekozen begrenzing, waar ik mijn verdwalen een plaats en een tijd probeer te geven, als een troost.